حسین دهمرده فرد روستا نشینی در شمال استان سیستان و بلوچستان است که به علت یک بیماری ناشناس بیش از ۱۳ سال است از ناحیه دست و پا فلج شده و امورات زندگی او به سختی میگذرد.
به گزارش گــنــدم خــبـــر ندای هیرمند؛ یکی از محرومترین استان های کشور استان سیستان و بلوچستان است که نه تنها مردم آن نمیتوانند از خدمات یک فرد پایتخت نشین استفاده کنند بلکه حق خود مردمان نیز در این منطقه سالهاست که ضایع شده ومسئولین امر تنها در این موضوع نظاره گر بوده اند.
ریشه فقر در شمال استان سیستان وبلوچستان از دو دهه قبل آغاز شد در برهه ای از زمان که دریاچه هامون به کلی خشک شد و مردم این منطقه را با هزاران مشکل مالی و اجتماعی رها کرد.
اما برخی از خانواده ها در همان ابتدای خشکسالی و بعد ها سیستان رها کردند و به مناطق خراسان و مازنداران نقل مکان کردند و کسانی که هزینه ی سفر را نداشتند در سیستان مانند تا در کمترین امکانات رفاهی زندگی کنند.
حسین دهمرده فرد روستا نشینی در شمال استان سیستان و بلوچستان است که به علت یک بیماری ناشناس بیش از ۱۳ سال است از ناحیه دست و پا فلج شده و امورات زندگی او به سختی میگذرد.
او که شغل اصلی اصلی آن چوپانی برای افراد دیگر بوده است در صبح یکی از روزهای کاری اش در بیابان های اطراف دچار فلجی میشود ، به گفته وی شیاطین و اجنه اورا به این شکل درآورده اند اما این موضوع از نظر علمی هنوز ثابت نشده است.
دهمرده به خبرنگار ندای هیرمند میگوید: سالهاست که در یک خانه خشتی زندگی میکنم خانه ای که درون آن هیچ وسیله برقی دیده نمیشود و خالی از امکانات است.
وی افزود : در سال ۷۳ دچار فلجی شدم و از آن سال به بعد در همین خانه کنار همسر و فرزندانم به سختی امورات زندگی را چرخانده ام امروزه فرزند بزرگ من که تنها ۱۵ سال سن دارد با حقوق اندک ۵۰ هزار تومانی به چوپانی برای افراد دیگر میپردازد.
دهمرده خاطرنشان میکند : پنجاه هزار تومان تنها درآمدی است که فرزند ما برای خانواده فراهم میکند و این مبلغ پول باید به مدت یک ماه خرج یک خانواده پنج نفره شود.
وی که حتی از امکانات اولیه بهداشتی نیز رنج میبرد میگوید : در منزل خشتی که زندگی میکنیم حتی سرویس بهداشتی و حمام ندارد و باید به روش هزاران سال قبل این کار را انجام دهیم زندگی برای ما بسیار دشوار شده و تنها یاری ما خداوند متعال است.
دهمرده میگوید فرزندانش همه ترک تحصیل کرده اند زیرا خرج و مخارج آنان را نمیتواند پرداخت کند و باید بزرگتر که شدند به کار در روستا بپردازند و یا به همان چوپانی برای افراد دیگر بپردازند.
این خانواده که به شدت از فقر و گرسنگی رنج میبرند در گرمای سوزان تابستان از باد خنک کولرنمیتوانند بهره ای ببرند و یا در فصل زمستان سرد وسایل گرمایشی را باید در رویا و خواب ببینند.
دهمرده تنها آرزویش توجه مسئولین به اوست میگوید از خیرین و مسئولین تقاضا دارم برای رضای خدا هم که شده فکری به حال ما بکنند زیرا ادامه این روند قطعا فرزندانم را به نابودی و تباهی میکشاند.
حسین دهمرده ساکن روستای خمک بخش قرقری شهرستان هیرمند است که دو سال سربازی را در یزد به اتمام رسانده و سپس به علت بیماری نامعلومی به معلولیت دچار دشه است او حتی یک ویلچر برای جابه جایی خود ندارد و تا کنون هیچ یک از مسئولین از احوال او با خبر نشده اند.
