توسط : شهرگندمــــ : شناسنامه مهمترین مدرک شناسایی و برتمامی جوانب زندگی افراد تاثیرگذار و در برخورداری افراد از امکانات رفاهی جامعه نقش بسزایی دارد.
مشکل فاقدین شناسنامه در استان ما با توجه به وسعت و پراکندگی جمعیت و همچنین همجواری با دو کشور آسیب پذیر افغانستان و پاکستان , نسبت به دیگر مناطق و استانهای کشور بسیار حادتر و مشهود میباشد
براساس آمارهای رسمی و غیر رسمی شهرستانهای نیمروز , هیرمند , نیکشهر و . . . ساکنان بسیاری دارد که فاقد شناسنامه هستند.
اولین آسیبی که متوجه این افراد میشود دوری از تحصیل و سواد است که آسیبهای فراوانی را نیز برای جامعه بوجود آورده است.
در حال حاضر هيچ نهاد ، ارگان و يا سازمانى ، آمار دقيق و رسمي از بي شناسنامه ها دراستان ندارد , اما آنچه در ظاهر امر پیداست اینکه بسیارند افرادی که با این مشکل بزرگ دست و پنجه نرم میکنند.
تلاشهای چندین ساله و بدون نتیجه جهت دریافت شناسنامه
متاسفانه علیرغم تاکیدات مسئولین استان و کشور مبنی برحل مشکل بدون شناسنامه ها این معضل وجود دارد و افرادی که در پی دریافت شناسنامه هستند , بعضا دیده میشود سالهاست که در راهروهای ادارات درحال رفت و آمد هستند و هیچ پاسخی هم دریافت نمیکنند و هر روز یک مشکل و یک بهانه جدید به مشکلاتشان افزوده میشود.
گفته میشود افراد مشکوک تابعه پس از تائید شورای محل میتوانند اقدام به تشکیل پرونده جهت دریافت شناسنامه نمایند , اما آنچه درعمل دیده میشود اینگونه نیست و گاها دیده شده است که فردی مهر و تائید دهها شورای روستا را بهمراه خود دارد اما پاسخی دریافت نمیکند و حتی برای مطرح شدن پرونده اش در شورای تامین شهرستانها باید سالها منتظر بماند.
فردی در شهرستان هیرمند که تمامی راه حلها را طی کرده و اندرخم یک کوچه است
برای مثال فردی در شهرستان هیرمند سالهاست که تشکیل پرونده داده , ( پرونده پیش ازاینکه این بخش به شهرستان تبدیل شود در فرمانداری زابل تشکیل شده و حال هنوز درجریان است) وی علیرغم تائید شورای محل و معتمدین طایفه خود , آزمایشات DNA را نیز انجام و آزمایشگاه نیز رابطه فامیلی وی با افرادی که دارای شناسنامه هستند را رد نکرده است , اما وی هنوز اندرخم یک کوچه است و همچنان پس از سالها منتظر.
بچه هاى غايب و رها شده در خیابانها
حال کسانی که سن و سالی از آنان گذشته و به این شرایط عادت کرده اند به کنار , اما کودکانی که بدون شناسنامه درخیابانها حاضرند , بیش از همه درمعرض خطرقرار دارند .
از نظر اجتماعی به این کودکان که شناسنامه ندارند و اما آزادانه در شهر حضور دارند بچه های غایب میگویند , زیرا این بچه ها در سن رفتن به مدرسه قرار دارند اما به دلیل نداشتن شناسنامه نمیتوانند به مدرسه بروند و عمر خود را درخیابانها و درمعرض صدها خطر میگذرانند.
مسئولین جهت حل مشکل فاقدین شناسنامه از حالت شعار خارج شوند و چارچوبی معین تعریف شود
بنظر میرسد مسئولین امر از فرمانداران محترم گرفته تا مسئولین ثبت احوال جهت حل این معضل اساسی اهتمام بیشتری داشته باشند و از حالت شعاری خارج , تا بیش ازاین جامعه و افرادی که ایرانی الاصل هستند از بی هویتی رنج نبرد.
بی شک اگر یک سیکل مشخص برای این افراد تعریف شود هیچگاه چنین سردرگمی های بوجود نخواهد آمد.
فرد با درخواست اولیه به شورای محل مراجعه , پس ازتائید آن به بزرگان طایفه مورد نظر مراجعه کند و تائید آنها را نیز دریافت نماید و افرادی را که با آنان نسبت فامیلی نزدیک دارد را نیز در درخواست خود معرفی نماید.
فرماندار نیز بعنوان رئیس شورای تامین که مرجع اصلی رسیدگی به این مساله محسوب میشود نیز وی را جهت انجام آزمایشات راهنمایی و پس از دریافت آزمایش , شورای تامین درخصوص وی اظهار نظر و درصورتی که وی و شناسنامه دار شدنش برای جامعه مشکلی ایجاد نمیکند این مساله صورت گیرد و شناسنامه به وی تعلق گیرد و اگر هم قرار نیست شناسنامه ای به وی تعلق گیرد , حداقل پاسخی قابل قبول ارائه شود.
