گندمــ پرس : سعیده خاشی فعال اجتماعی بلوچ یادداشتی با عنوان ما ترحم نمی خواهیم به نحوه انتشار اخبار در رسانه ها واکنش نشان داده است
متن یادداشت بدین شرح می باشد
سعیده خاشی : آقای مهندس پشنگ ریگی , نماینده شهرستان خاش
در نطقی در مجلس به آماری تکان دهنده اشاره کردند:نیمی از جمعیت محصل استان س وب دیپلم نمیگیرند و به زیر خط فقر بودن 70 در صد مردم این استان اشاره کردند. بی بی سی فارسی این گزارش را در تلویزیون و سایتش کار کرده است.
از این نماینده شهرمان که این حقیقت را در تریبون مجلس بیان کردند بسیار خوشحالیم با خوشبینانه ترین حالت ممکن آنرا مربوط به نزدیک شدن انتخابات مجلس نمی دانیم.
اما انعکاس این خبر در سطح ملی و پوشش توسط رسانه های بین اللملی چون بی بی سی بسیار عجیب و شاید برای ما ها تلخ باشد.
ترحمی آزار دهنده را در کامنتها مشاهده کردم , به ویژه اینکه مردم ما را بدبخت خواندند , مردمی بی سواد و بیچاره خواندند , خیلی ها هم میگفتند وهابی هستند و حقشان است , همچنین خیلی ها در برابر این واکنش اعلام موضع می کردند و از مردم بلوچستان دفاع می کردند و چرایی حرکات بعضا افراطی را همین فقر می خوانند , البته 70 درصد واکنش ها ترحم بی رحمانه بود , بدبخت و بیچاره خواندن مردمی که احتمالا هیچ تصوری نسبت به آن ندارند و تفسیرشان از استانمان هم بسیار عجیب بود.
کاش مردان خانه ملت در کنار اشاره به فقر و بی سوادی در استان به شکل دیگری در پی حل مشکلاتمان می بودند , در کنار این مشکلات تلخ , ظرفیتها و بسترهای پویایی استان را مطرح می کردند.
مثلا در کنار بی ابی و فقرهای مادی و معنوی , به رودخانه های سرریز بهارگاهیمان اشاره میکردند که یه امان خدا رها شده اند , یا از تفتان بگویند که سرمایه عظیمیست که هیچ تفکری برای بهره وریش نداریم.
وقتی از فقر مالی می گویند کاش به زنان سوزندوز و دستان هنرمند پینه بسته و چشمان کم سویشان و نداشتن حداقل امکاناتی که لیاقت هنرمند است هم اشاره کنند و در پی راه حلی باشند , سیستانی که با آن قدمت تاریخیش اکنون در کماست و دارد جان می سپارد هم اشاره کنند…
برای این افکار عمومی توضیح دهند که ما لیاقت نداشته ایم زبان و فرهنگ قوممان را حفظ کنیم و اکنون لقب بی فرهنگی و جاهل بودن نصیبمان شده است چرا که….
انزمان بود که افکار عمومی با تمسک به بستری درست در مورد درک درست و سپس قضاوتمان می کردند.
باسلام،متاسفانه این هم از روشنفکران ما و یا منتخب مان که در مجلس حضور دارند و نمی دادند از چه ادبیاتی برای بیان مسائل و مشکلات استفاده نمایند و این یک درد هست
…………
سلام احسن بر این خواهر بلوچ ما عالی گفتید
در استان سیستان وبلوچستان ،ما از فقر نمی نالیم .اعتراض ما به فرق است. همین فرقها باعث شده تا عده ای که خود را وکیل مردم در مجلس می دانند،در تهران با امکانات آنجا زندگی کنند و نزدیک به انتخابات که شد،حرفهایی بزنند که از یک طرف هیچ سودی برای مردم ندارد واز یک طرف دیدگاه برخی هم وطنان را نسبت به استان مخدوش می کند. انچه مهم است ،ارائه راهکاری مناسب برای رهایی از این تنگناها است. جناب آقای پشنگ چرا در تریبون مجلس نفرمودند که استان ما دریای عمان را در سواحل چابهار پذیرا می باشد.چرا نگفتند که سرمایه گذاری برای استفاده از آب دریا ،می تواند نه تنها استان ما ،که استانهای همجوار را نیز از مشکل کم آبی نجات دهد.چرا از مکانهای دیدنی تفتان و از دشت گل افشان نگفتند،چرا از ربی ایرانشهر و حلیله نیکشهر نگفتند ،چرا از شهر سوخته و انگور یاقوتی و خربزه سیستان نگفتند. اگر عده ای به علت عدم دسترسی به مدرسه و زحمت زیاد برای تهیه روزی حلال و یا نبودن مکان آموزسی مناسب تحصیل نمی کنند،دلیلی ندارد که یک نفر به عنوان نماینده مردم در مجلس ، از چنین ترفندی که خوشبینانه ترین وجه آن را می توان جلب همکاری دولت به نفع مردم تصور کرد،بهره ببرد،آقایان نمایندگان استان،قرار نیست حق خودمان را از بالا نشینها گدایی کنیم ،قراراست احقاق حق و رفع تبعیض نماییم.
من از نوشته این خواهرمان تشکر میکنم اما چه سود که بازی های سیاسی مارا به جاهای عجیبی میبرد و آقای نماینده ای که بجای گرفتن امکانات برای استان و مردم حوزه انتخابیه اش دنبال عزل و نسب در ادارات برای نفع مادی خود و اطرافیانش میباشد