حکایت تلخ مرگ یک مادر باردار در سراوان + درخواست خانواده متوفی از مسئولین

در این باره دهواری سرپرست متوفی گفت: ظهر جمعه 4 اردیبهشت ماه 94 وی را به بیمارستان رازی سراوان منتقل کردیم که بعد از چند ساعت پرسنل از فوت نوزاد خبر داده و درخواست امضاء رضایت نامه عمل جراحی را داشتند که من با توجه به شنیده ها و ذهنیت از عمل های جراحی انجام شده در شهرستان حاضر به امضاء نشدم اما درنهایت با اصرار شدید و توجیه پرسنل بنده رضایت نامه را امضا کردم.
وی ادامه داد: بعد از عمل،ما که انتظار بستری بیمارمان در بخش جراحی را داشتیم در کمال ناباوری وی که دارای هوشیاری بود به بخش مراقبت های ویژه (I.C.U) منتقل شد که بنده و اعضاء خانواده ابراز نگرانی کرده و با پنهان کاری پزشک معالج مبنی بر عدم تغییر وضعیت و نبود جایی برای نگرانی آرام شدیم، اما بعدا مطلع شدیم که بیمار دچار خونریزی داخلی بوده و هر لحظه در وضعیت بدتری قرار می گرفته است.
وی افزود: روز بعد شنبه باتوجه به بهتر نشدن وضعیت بیمار از پزشک معالج علت را پرسیده و درخواست انتقال بیمار به مراکز درمانی بالاتر در سطح استان شدیم که با مخالفت پزشک و آوردن بهانه های واهی علت را عارضه قلبی و سنگ کلیه بیمار عنوان کرد اما بعدا توسط پزشکان زاهدانی مشخص شد عارضه قلبی در کار نبوده و سنگ کلیه اصلا به وضعیت بوجود آمده بیمار مربوط نبوده است.
دهواری ادامه داد: یکشنبه 6 اردیبهشت باتوجه به بدتر شدن وضعیت بیمارمان بر انتقال وی به مرکز استان اصرار کردیم که مجددا با مخالفت و دستپاچگی شدید پزشک معالج وی مواجه شدیم اما ما که وضعیت بیمار را مشاهده می کردیم مکررا اصرار کرده تا موفق به انتقال وی به زاهدان شدیم و درآنجا مطلع شدیم بیمارمان در “کما” می باشد! من که شوکه شده بودم به پرس و جو پرداخته و متوجه شدم بیمارمان داخل بیمارستان رازی سراوان در مورخ شنبه 5 اردیبهشت بدون اطلاع و رضایت همراهان و خانواده بیمار برای بار دوم به اتاق عمل برده شده و بعد از عمل جراحی دوم به “کما” می رود.
سرپرست مرحومه افزود: عدم هماهنگی و بی نظمی بیمارستان سراوان باعث شد در زاهدان با عدم پذیرش بیمار بعلت عدم هماهنگی بیمارستان رازی سراوان و اخذ پذیرش برای بیمار مواجه شویم، همانطورکه میدانید در وضعیت بحرانی بیمار در کما زمان بسیار حیاتی می باشد که این خود جای گلایه دارد که چرا بیمارستان سراوان تا این حد بی نظم عمل می کند؟ به هرحال بعد از گذشت ساعتی باتوجه به خواهش ما و مشاهده وضعیت اورژانسی بیمار ، وی را بدون نامه پذیرش کردند.
وی افزود: بعد از معاینه بیمار توسط پزشک های بیمارستان امام علی (ع) زاهدان ، علت وضعیت بحرانی بیمار آسیب یکی از شریانهای بیمار طی عمل های صورت گرفته در بیمارستان رازی سراوان و خونریزی ناشی از آن اعلام شد.
وی ادامه داد: این اشتباهات پزشکی به اینجا منتهی نشد و در تاریخ یکشنبه 13 اردیبهشت،بعلت خرابی دستگاه دیالیز خون بیمارستان امام علی (ع) زاهدان باتوجه به مشهود بودن وضعیت بحرانی بیمار و خطر بیرون آوردن بیمار از بخش مراقبت های ویژه ، بیمارمان به خارج از “آی سی یو” برای دیالیز منتقل شد که بعد از دقایقی بیمار فوت کردند.
وی اظهار داشت: آیا با وجود شرایط بحرانی بیمار ما ، پزشکان معالج وی به حساسیت مسئله پی نبرده و حاضر به جابجایی وی به قیمت جان وی شدند؟! آیا بیماران سیستان و بلوچستانی باید بعلت اشتباهات،نقص یا نبود امکانات به کام مرگ بروند! آیا این انصاف است! چه کسی پاسخگوی جان بیمار من است؟
وی افزود: بعد از فوت مرحومه به بیمارستان رازی سراوان جهت پاسخ به سوالاتمان و توضیح در این باره مراجعه کردیم که با کارشکنی و عدم پاسخگویی مسئولین بیمارستان مواجه شدیم، ناچارا مجبور به رجوع نزد مدیر شبکه بهداشت و درمان شهرستان شدیم اما متاسفانه طی دوبار مراجعه به دفتر رئیس ما را به حضور نپذیرفت در صورتی که بقیه ارباب رجوعان به داخل اتاق وی وارد می شدند!
وی در پایان خطاب به مسئولین گفت: بنده دارای شغل کشاورزی و بیسواد هستم به همین دلیل مسئولین بهداشت و درمان سراوان پاسخگویم نبوده لاجرم از شما دست اندرکاران ، مسئولین دلسوز استان،شهرستان و نماینده محترم مردم سراوان در مجلس شورای اسلامی درخواست رسیدگی به علت عدم پاسخگویی مسئولین ذیربط در مورد مرگ مرحومه و همچنین علت عدم رعایت حقوق ارباب رجوع و پاسخگویی به مردم عادی توسط مسئولین بیمارستان رازی و شبکه بهداشت سراوان را دارم.

حال جای سوال است که با توجه به اهمیت مادر باردار در موازین اسلامی،کشوری و بین المللی و باتوجه به سیاست های ابلاغی مقام معظم رهبری (مدظه العالی) جهت افزایش جمعیت که لزوم توجه به مادران باردار و نوزادان بعنوان مهمترین سرمایه مملکت یعنی سرمایه انسانی را چند برابر می کند، آیا مسئولین بیمارستان رازی سراوان ، بیمارستان امام علی (ع) زاهدان و شبکه بهداشت و درمان سراوان به اهمیت موضوع پی برده اند؟!
آیا ارتقاء شاخص های بهداشت و درمان جزء شاخص های توسعه یافتگی بحساب می آید؟! و آیا توسعه مدنظر برای سیستان و بلوچستان در صورتی که استان از مشکلات بزرگ بهداشتی و درمانی رنج می برد و مهمترین سرمایه آن در خطر است،حاصل می شود؟ ( منبع : بلوچ پرس)