داستان ابرها و قلبها به قلم دکتر مهدی دهمرده

گندمــ پرس : داستان ابرها و قلبها به قلم دکتر مهدی دهمرده
کجایی ای خدای من، به دنبالت کجا باشم،
نمی دانم، کجا باید به دنبال خدا باشم.
خدای من کجا هستی؟ دلم غمگین و تو هم در جهان هستی؟
نمی دانم چرا اینقدر روزها طولانیست،
بعضی از روزها هم مثل سالها بی تابیست.
دل انسان خدای من، محل دردها نیست،
دردها، خدای من جایگاهش در این قلبها نیست.
ای خدا چقدر تنهایی، بابت رنج ما چقدر بی تابی،
ای خدا بنده ات را دوست داری؟ پس چرا بهشت را سهم آخرت داری؟
سهم ابرها خدای من فقط باران نیست، سهم این بندگان آن جهنم نیست.
در تب و تاب زندگی، گرفتاریست، وسط این گرفتاری خدای من بهشت اجباریست.
ابرها چقدر پربارند، بر زمین چقدر می بارند،
بندگان چقدر بی تابند، صبحها تا شبها همیشه می نالند.
ابرها آرام می آیند، سوی دشتها می آیند.
آدمی به ظاهر همیشه آرام است،
لیک در باطنش چقدر بی تاب است.
فکر انسان چقدر بیمار است، درد انسان ز فکر بیمار است.
اشک آدم چقدر آرام است،
اشک زائیده دل پر ز آلام است.
ای خدا گریه ها چقدر بی رحمند،
دردها چرا درد قلبها را نمی فهمند،
قلبها، ای خدای من چرا همیشه پردردند.
آدمی!!
به ابرها یک نگاهی کن، قلب خود را ز درد ها رهایی کن.
قلب آدم بدون درد دیگر قلب نیست،
چشم آدم بدون اشک دیگر چشم نیست.
ای خدا به ابرها بگو، به دل پر ز دردها بگو،
وقت باریدن است ای ابرها، وقت خندیدن است ای قلبها.
ابرهای تیره چقدر میگریند، قلبهای پر زدرد بیدرنگ می میرند.
بعد گریه ابرها آسمان چقدر نورانیست،
بعد گریه چشم ها این دلم چقدر رویاییست.
روزهای ابری همیشه زیبایند،
چون که با نعمتی همیشه همراهند،
نعمت ابرها همیشه باران است،
نعمت اشکها همیشه قلبهای آرام است.
ای خدا سهم این قلبها این جهنم نیست،
دردها و رنجها و این همه غم نیست.
ای خدا عاقبت داستان این بهشت و آن جهنم چیست؟
پایان این زندگی، ای خدا در نهایت چیست؟
ای خدا مگر بهشت عاقبت سهم بندگانت نیست؟
ای خدا بیا و بهشت را به ما نشان بده،
قدرتت را رحمتت را اندکی هم به ما نشان بده.
ای خدا بابت این جهنم دنیا، اندکی از بهشت را سهم ما گردان،
آمین