توسط : حسن شمشادی در کانال خود مطلبی با عنوان ‘ کاش سیستان اینترنتش هم قطع باشد! ‘ به قلم خانم کبری اسوپار منتشر کرد که در ادامه خواهید خواند:
به گزارش گـنــدم خـبــر: برای همه‌ی آن روستانشینان سیستان و بلوچستانی (دقیقا ۱۴۳۵ نفر) که این روزها سیل آنها را از روستایشان رانده و ساکن چادرهای هلال احمر شده‌اند؛ برای همه‌ی آن دانش آموزان سیستان و بلوچستانی که این روزها سیلاب مدارس شان را تعطیل کرده (دقیقاً ۸۳۷ مدرسه)؛ براى همه هموطنانم در آن استان جنوبی فقیر که زیر ساخت های شهری و روستایی و زمین های کشاورزی شان آسیب دیده و خانه بدوش و سرمایه بر باد شده‌اند، از یک جهتی خوشحالم!
خوشحالم که از همان اول بهمن تلویزیون و رادیو و اینترنت ندارند تا حجم پرداخت به حادثه تهران و بی توجهی به خودشان را ببینید و در خیالشان هم، حداقل در این اوج آوارگی، قیاس توجه به حوادث تهران و شهرستان نمی‌آید. حداقل شاید فکر کنند همیشه همه همین طور بی خیال از کنار همه حوادث می‌گذرند…
البته واقعیت‌های غیر قابل انکاری هم این میان وجود دارد؛ سیل سیستان و بلوچستان بازی سیاسی ندارد؛ دوگانه اصولگرا – اصلاح طلب ندارد. رقیب انتخاباتی را نمی شود مسئولش جا زد. سلفی هم با سیل نمی‌ارزد. توییت هایش هم لایک خور و بازنشرش بالا نیست. اصلاً نه فقط سیل، کل سیستان و بلوچستان به درد شوهای سیاسی نمی‌خورد.
مردم و مسئولین همه با هم یادمان رفته که ایران فقط تهران نیست. افراط خبرررسانی در مورد وقایع پایتخت در کنار تفریط بی خبری از اتفاقات شهرستان. آنقدری که وزیر راه روز گذشته به دلیل همایش بین المللی در چابهار حضور داشت، اما از کنار سیل استان بی اعتنا گذشت.
.
به قلم سرکار خانم کبری اسوپار
