چند دهه است که نان شهری در کلان شهر زاهدان حکمفرماشده است.
به گزارش گـــنـدم خـبـــر: : قوت غالب بودن نان، ازدحام صف های طولانی نانوایی ها و ضرورت پخت انبوه باعث شد تا نانوایی های شهری و صنعتی بسرعت رونق گیرد ، این رونق حتی نوعی انحصار در این نوع نانوایی ها ایجاد کرد.
این شرایط سبب شد تا کسی به فکر احیاء نان سنتی سیستانی نیفتد، نانی که دیگر یادش فقط در خاطره نسل قبل بود، اما یکی دوسالیست هنر پخت نان محلی از روستا پا به کلاشهر زاهدان گذاشته است به گونه ای که هم مردم از بو و طعمش خوشحالند هم افرادی که این هنر را در سینه داشتند و گمان می کردند تا آمدن ملک الموت ، الک و لبندک شان اویزان می ماند، اکنون از این رویداد خوشایند چیزی نگذشته که سخت مورد هجمه قرار گرفته اند بهانه اول منطقی بود، دغدغه بهداشتی مطرح شد اما نانوایی های سنتی برای اینکه بگویند بهداشت، طهارت و حتی وضو از ملزومات دیرین تنورهای سنتی است در اسرع وقت ملاحضات بهداشتی مدنظر را استعلام کردند و رعایت کردند به گونه ای که خودجوش ترین طرح بهداشتی در مدت کوتاهی رقم خورد و اکنون حاضرند حتی در بهداشت با نانوایی های شهری مسابقه دهند.
هم خمیر کردن با دستگاه است و هم مکانشان کاملا سرامیک و تمیز است ،نانوایی های سنتی از این مرحله به سلامت عبور کردند و اکنون مواجهه شدند با پلمپ هایی که هر چه بررسی می کنیم، کدام مرجع قانونی دستور پلمپ را داده ،به جایی نمی رسیم.
نانوایی های سنتی می گویند هر چه قانون برای ما حکم کند از بهداشت گرفته تا مالیات، به آن تمکین می کنیم اما معلوم نیست چرا با این تسلیم محض بودن باز هم به آنها مجوز داده نمی شود وقتی موضوع را دنبال می کنیم سرنخ را در نگرانی نانوایی های صنعتی و شهری می یابیم.
از منظر برخی از آنها که متاسفانه از یک طیف نیز ،هستند انگار اینجا اصل رقابت، باید باطل اعلام شود.
عجیب این است که نگرانی ها عمدتا از طرف نانوایی های یارانه بگیراست.
اینکه بخشی بدون یارانه می تواند با بخش یارانه بگیر رقابت کند ،خود از عجایب سبک تغذیه گذشتگان ما است، کسانی که فعالیت نان سنتی را برنمی تابند بهتر است بجای اینکار در پی مهارت های جدید ،الگو برداری ازنان سنتی و استفاده بهینه از یارانه آرد خود باشند.
در زاهدان ۳۳۳ نانوایی با یارانه آرد داریم بی شک برنامه ریزی هوشمند برای آنها از وظایف اتحادیه و کمیسیون آرد و نان است که تاکنون ارزیابی و آسیب شناسی جدی نشده است.
در شرایطی که مسولان میراث فرهنگی در پی ثبت نان سنتی سیستانی هست ، پلمپ کردن این قبیل نانوایی ها و مجوز ندادن و یا مشخص نکردن مسیر قانونی برای آنها یعنی پشت کردن به سبک تغذیه ایرانی ما، اینکه نان سنتی محلی ما بدون هیچ حمایت ،بدون انحصار و تبلیغ ، سوغات استان می شود و در قطار و فرودگاه به عنوان سوغاتی به همه جا منتقل می شود شبیه یک معجزه است.
به نظر می رسد بجای پلمپ آنها، باید به فکر آن باشیم که نانوایی های سنتی سیستان و بلوچستان ما ، بصورت زنجیره ای در کل کشور فعالیت کنند و قویترین بنگاه اقتصادی استان را در کشور تشکیل دهد.
اینکه کلوچه لاهیجان ،نان رضوی ،اکبرجوجه گلوگاه مازندران برند ملی می شوند بیانگر ایمان آنها به داشته های فرهنگی شان است.
واقعا این اتفاق خوب نمی تواند برای نان و کلوچه سیستان و خرما،تباهک و تنورچه بلوچستان بیفتد؟ نباید نان خود را به امید دیگر همسایه آجر کنیم.
احمد ملاشاهی
مانان سنتی میخواهیم
سلام، واقعا نان سیستانی وتباهگ شایسته ملی شدن هستند. آدم لذت آبگوشت محلی را بدون نان بیات زابلی وخوراک برنج با تباهگ را در عمرش فراموش نخواهد کرد