من از بالا نشینی خار برسر دیوار، دانستم
که هرکس! کس نمیگردد از این بالا نشینی ها
گندم خبر,, مدت هاست سیستان در حال دست و پنجه نرم کردن با انبوه مشکلات است و اما هیچ بزرگی برای بزرگی کردن یافت نمی شود.
حتما همه داستان طوقی را به خاطر دارید، همان داستانی که کبوتران در دام صیاد گرفتارشدند و هریک برای رهایی از دام به سویی بال میزد و تلاش می نمودند اما دریغ از ذره ای موفقیت.
در آن بین کبوتری بود که از باقی آنان با تجربه تر بود و به قول معروف سردوگرم چشیده و دنیا را بیشتر دیده بود.
این کبوتر که طوقی نام داشت کبوتران را رهبری نمود تا توانستند از دام رهایی یابند.
لازمه این اوضاع سیستان همین طوقیست، همانی که در گذشته در تاریخ سیستان به وضوح دیده میشود، طوقی به مانند همان هایی که ۱۹بهمن را در تاریخ ثبت نموده اند.
اما امروز منیت ها شده آفتی دربین همه، هر کسی خود را منی دارد در ذهنش و خود را یک سر و گردن بالاتر از باقی میبیند و همین باعث میشود حرف هیچ کس تاثیری بر وی نداشته باشد.
مسئولان سر همین منیت ها با یکدیگر همچون کودکان قهرند و در تلاش تا به هر قیمتی که شده اگر گاهی دیگری اقدام مثبتی انجام دهد خنثی شود تا مبادا عقب بمانند.
ولی جای سوال است که چرا جای اینکه تلاش خود را در راه مردم و رفع مشکلات به کار گیرد، تمام هم و غمتان میشود تخریب دیگرانی که در حال انجام کارند؟
متاسفانه این آفت در بین ما به اصطلاح رسانه ای ها نیز رسوخ کرده و اگر ۴ روز کار رسانه ای کرده ایم خود را لایق اظهار نظر در هر مسئله ای میدانیم.
جدیدا نیز برخی از همین ما که به ظاهر خود را مدافع حقوق مردم معرفی می نماییم به آن درجه از عرفان رسیده ایم که در هر موضوعی حرفی برای گفتن داریم.
علی رغم تلاش هایی که هر یک از رسانه ها در کارنامه کاری خود دارند اما باز هم همین منیت ها و اختلاف سلایق باعث میشود تا با انتشار مطالبی ضد هم گاها باعث خنثی سازی مطالبات به حق مردمی شویم و ضرر را مردم و کیف و حال این اختلافات را مسئولان نا لایق بکنند.
بد نیست حداقل برای اندک زمانی هم که شد دست از بزرگ بینی برداریم و ید واحده شویم برای برون رفت از اوضاعی که همه گرفتار آنیم.
واقعا کیست که بتواند طوقی شود و منجی این مردمان دردمند شود؟؟؟؟