توسط : گندم پرس: بی تردید تمام قوانین تصویب شده در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و تشکیل سازمانها،نهادها و ارگانهای مختلف با هدف سامان دهی، تعیین و تفکیک حدود فعالیتها در راستای هدفمندی و نظم بخشی به امورجامعه می باشد که در حاکمیتهای مردم محور و مردم نگر با سیره اسلامی، والاترین هدف، رفاه اقشار جامعه و پاسخگویی به نیازمندیها و مشکلات مردم است.
سازمان” نظام مهندسی ساختمان” ، یکی از ارگانهای غیر دولتی ست که پس از طی پرسه ای 12 ساله، مراحل تقدیم طرح،آغاز به کار به صورت دو سازمان مجزا با عنوان های؛ 1- نظام مهندسان معمار و شهرسازی و2- نظام مهندسان ساختمان و تاسیسات ، ادغام دو سازمان به صورت آزمایشی با نام “سازمان نظام مهندسی ساختمان” و در نهایت تصویب قطعی و شروع فعالیت رسمی در سال 1374 ،جهت مرتفع نمودن مواردخواسته شده درقانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان، تاسیس گردیده است که از آن جمله می توان به مواردی مانند:
1- برنامه ريزي به منظور رشد و اعتلاي حرفه هاي مهندسي ساختمان و مشاغل مرتبط با آن
2- ارتقاي دانش فني و كيفيت كار شاغلان در بخشهاي ساختمان و شهرسازي از طريق ايجاد پايگاه هاي علمي، فني، آموزش و انتشارات.
3- نظارت بر حسن انجام خدمات مهندسي توسط اشخاص حقيقي و حقوقي
4- دفاع از حقوق اجتماعي و حيثيت حرفه اي اعضا و تشويق و حمايت از فعاليتهاي با ارزش و برگزاري مسابقات حرفه اي و تخصصي و معرفي طرحهاي ارزشمند.
5- تنظيم روابط بين صاحبان حرفه هاي مهندسي ساختمان و كارفرمايان و كمك به مراجع مسئول در بخش ساختمان و شهرسازي در زمينه ارجاع مناسب كارها به صاحبان صلاحيت و جلوگيري از مداخله اشخاص فاقد صلاحيت در امور فني
6- كمك به ترويج اصول صحيح مهندسي و معماري و همكاري با وزارت مسكن و شهرسازي در زمينه تدوين، اجرا و كنترل مقررات ملي ساختمان و استانداردها و معيارها، اشاره داشت.
در واقع این سازمان می بایست با تقسیم عادلانه کار ،توجه به نیازهای مهندسین و از طرف دیگر نظارت صحیح بر شیوه اجرای پروژه ها و سازه ها و …. فعالیتی دوسویه داشته باشد در راستای حمایت از جامعه مهندسان و ایجاد توازن و عدالت بین صاحبان کار خدمات مهندسی و کارفرمایان و همچنین کمک به زیباسازی چهره شهرها.
امروز سیستان به لطف خدا دارای پتانسیل بالایی از جامعه مهندسین می باشد و بیش از 100 مهندس ساختمان،عمران و معماری با سابقه و دارای پروانه فعالیت پایه ی 1، 2 و 3 مشغول به ارائه خدمات مهندسی اند.
این در حالی ست که سیستان با پنج شهرستان تابعه و توانمندیهای غیر قابل انکار موجود، “سازمان نظام مهندسی” در شان و شایسته منطقه نداشته وهمانند کوچکترین شهرهای استان “دفترنمایندگی ” دارد که این امر گلایه مندی و نارضایتی جامعه مهندسین ومردم را موجب گردیده .
آنچه مسلم است اینکه بحران ساخت وساز مسکن به دلیل عدم اقبال عمومی و فقدان انگیزه ماندن و سرمایه گذاری،یکی از هزاران مشکل این شهر می باشد.
با این وضعیت، برای حفظ و پاسداری از منطقه مرزی سیستان که مرز امنیت و اعتقاد ایران اسلامی ست و حفاظت از آن؛همواره مورد تاکید رهبر معظم انقلاب اسلامی بوده، حکم عقل؛تسهیل شرایط ساخت و ساز برای اندک متقاضیانی ست که معمولا ازقشر کارمند جامعه می باشند یا راه مهاجرت ندارند و یا خاک و عشق سیستان پای رفتن شان را گرفته است.
اما آنچه در عمل مشاهده می کنیم جز این است:
علاقمندان و سرمایه گذارانی که برای ساخت و ساز اقدام می کنند وراهی پروژه دریافت پروانه ساختمانی می شوند، از معطلی وگرفتاری و هزینه های پیش رو درشهرداری که بگذریم، مواجه می شوند با مسیر بلند و پرفراز و نشیب جاده ی مرگ ،از زابل تا زاهدان!!
و تازه این اول راه است!
داستان دیگر؛ قوانین غیرکارشناسی و دست و پا گیر تصویب شده در مرکز استان است که معمولا متقاضی ساخت منزل مسکونی یاتجاری را منصرف می کند.
و قصه ی بعدی ؛ قوانین عجیب و غریبی ست که برای ساختمانهای دو طبقه به بالا تعیین گردیده است .
خلاصه آنکه؛ اگر بخت با متقاضی یار باشد و عمر به دنیا! و از 205 کیلومتر مسیر پرخطر زابل تا زاهدان جان سالم به در ببرد و موفق شودپرونده راخدمت عزیزان سازمان مهندسی تقدیم نماید ،تازه خواهد فهمید اینقدرها هم خوش شانس نبوده و این مسیری ست که باید به دلیل مشکلات ریز و درشت و نقص در پرونده اش بارها و بارها بپیماید!!!
تا کی خاطر دوستان موافق شود و کی مهر تایید بر پرونده بزنند!
در مواردی شاهدیم که متقاضی یا از گرفتن مجوز پشیمان می شود وبه صورت غیر مجاز ساخت و سازش را آغاز می کند و یا اصلا قید ساخت و ساز را می زند.
نکته ی دیگر اینکه؛
– مهندسان هم از این بی مهری مستثنی نیستند و گاهی بی عدالتی در سازمان گریبان آنها را هم می گیرد،
-گاه مجبورند برای صدور و تمدید کارت نظام مهندسی چندین بار شهر به شهر طی مسیر نمایند و هربار با دریافت جوابهای سربالایی مانند: (کارت خام موجود نیست)،همین چند قدم راه !!!! را دست خالی برگردند.
-با اینکه تمام اعضای نظام مهندسی چه دارای پروانه و چه فاقد آن،ملزم به پرداخت حق عضویت هستند اما از هیچ خدمات رفاهی بهره مند نمی گردند و اگر هم هست مختص افراد خاصی ست مانند خدمات ورزشی که تنها مهندسان دارای پروانه، می توانند از آن استفاده نمایند.
از همه ی اینها که عبور کنیم به مساله ی اصلی و نخستین می رسیم که به نظر ما راه حلی برای پایان دادن به همه ی این مشکلات است:
قانون نظام مهندسی می گوید:
– سازمان نظام مهندسی دراستانها می تواند با وجود ۵۰ مهندس تاسیس شود.
– چرا سیستان نمی تواند با دارابودن 5شهرستان و وجودبیش از 100 مهندس دارای پروانه پایه 1 ، 2 و 3 سازمان مستقلی داشته باشد؟
– چه کسانی با پیشگیری از ایجاد سازمان نظام مهندسی در سیستان متنفع می شوند؟
– بر کدام مبنا تصور می شود که دفترسازمان مهندسی زابل بابیش از۱۰۰ مهندس، توان بررسی نقشه های ساختمان وتاسیسات معماری را ندارد و چرا پرونده ها باید به مرکز استان منتقل شوند؟
– آیا مدیران سازمان که بواسطه ی رای مهندسین انتخاب می شوند به این مساله فکر نمی کنند که با وضع قوانین غیر کارشناسی خویش، گاه جان انسانها را با خطر مرگ مواجه می کنند؟
و حرف آخر :
بی شک آقایان و مدیرانی که در ساختمان زیبا و شکیل نظام مهندسی نشسته اند بهتر از ما واقفند که هدف از تشکیل آن سازمان ارائه ی خدماتی ست که کم و بیش به آن پرداخته شد و نه خوش نشینی و تکیه زدن بر منصب پر طمطراق مدیریت و بیش از ما معتقدند به خدمت صادقانه و عادلانه .
حق یارتان
