سریال بی توجهی به مرزداران واقعی انقلاب اسلامی توسط دولتمردان و مسئولین استانی و شهرستانی همچنان ادامه دارد و هر چه می گذرد و این سریال به قسمت پایانی خود نیل مینماید طاقت های مردم طاق تر می شود.
گندم خبر, خشکسالی کمر مردم سیستان را شکست و دیوار مرزی که باعث بسته شدن مرز و خالی از سکنه شدن تعداد زیادی از روستاها و مهاجرت مرز نشینان گردید.
سالهاست مردمان سخت کوش دارالولایه مانند رستم دستان با خیل عظیم مشکلات می جنگند به امید روزی که مهمات ( فکر اساسی و سندراهبردی برای ریشه کن کردن مشکلات) به دستشان برسد تا شاید پیروزی با طعم شیرین کم شدن مشکلات به دست آورند.
اما در این جبهه برای رسیدن به پیروزی هیچ قوای پشتیبانی روانه سیستان نمی شود و اگر هم می شود شاید در میانه راه مورد هجوم راه زنان قرار می گیرد.
مرز شمال استان سیستان و بلوچستان با توجه به هم مرز بودن با کشور دوست و همسایه افغانستان می توانست فرصتی بزرگ برای نجات مردم سیستان بعد از خشکسالی باشد اما دیوار مرزی بدون هیچ برنامه ریزی و کار کارشناسی شده ای کشیده شد تا مهمترین و تنها دست آورد آن برای ما امنیت باشد.
منکر امنیت و آسایشی که امروز به واسطه این دیوار بر منطقه حاکم شده است نمی باشیم، اما سوالی که ذهن همه را درگیر کرده است چرا این دیوار در مرزهای بلوچستان که به کلیدور تردد اشرار تبدیل گشته است اجرا نمی شود!؟
کوله بری و باز شدن گذرگاههای مرزی می توانست تا حدودی راهی باشد برای نجات مردم و جوان ها, همان جوان هایی که بعد از خشکسالی و بسته شدن مرز شهر و دیار خویش را برای لقمه ای نان حلال رها کردند و رفتند.
سود مرز کام برخی خواص و مسئولان را شیرین و شیرین تر می کند و رنج و نداری کام عوام مردم سیستان را تلخ و تلخ تر و مشخص نیست سود هنگفت حاصل از این مرز در کدام نقطه کشور و شاید جهان توسط آقایان سرمایه گذاری می شود؟
امید است دولتمردان، نمایندگان و دغدغه مندان تدبیری بیاندیشند تا التیامی بر درد مردم منطقه گردد .
مجتبی نورا