رهبرم سلام
امیدوارم که حالتان خوب باشد
آقا جان
گــنــدم خــبـــر: بنده از فاصله هایی تقریبا دور، کنار مرزهای بی سکوت از سیستان و بلوچستان خفته در خاک مزاحمتان می شوم
چند دقیقه ای وقتتان را نمی گیرم خواستم درد و دل کنم گفتم چه کسی بهترازشما رهبر من . شما که خود با کلمه ی درد آشنایید. وقتی اسمش را می گیرم نفسم می گیرد، میدانم که حال شما کمتر از حال این مردم بد نیست.
اما خواستم ذره ای از این درد را به شما بگویم. آخر با غیر شما نمیتوان درد و دل کرد.
نمیدانم از کجا شروع کنم؛
از خاک هایی که هر روز بیشتر بر سرمان نازل می شود و آبهایی که طعمی بهتر از خاک ندارند و یا از فقر که بچه هایی را ازمدرسه رفتن، مادرانی را از مادری کردن و پدرانی را از زندگی کردن بازداشت.
نه بگذارید از وضعیت جوانانمان بگویم آنهایی که می توانند از یاران امام زمانمان(عج) باشند.
آری بگذارید از آنهابگویم.
آنها که حالا هر روز شاهد پرپر شدنشان بر اثر اعتیاد هستیم.
هر مسئولی که جلو رفت گفت: بیکاری را ریشه کن می کنم اما کجاست دیگر دیر شده حالا بیشتر جوانانمان از بیکاری به اعتیاد روی آورده اند…
جوانانی که روزی پر از نشاط و دارای زور و بازو بودند حالا مانند سالمندان فرتوت و پیرشده اند.
فقط و فقط اعتیاد آنها را به این روز نیاورده آنها دلسرد شده اند از این زندگی زندگی که فقط برای عده ای شیرین است…
باورکنید آقا خیلیا ازمسئولین نمیفهمند که اینجا در این استان چه خبر است
ماخیلی غریبیم و همه در برابر رنجها و درد هایمان سکوت کرده اند.
چقدر زجرآور است وقتی حقوق تنها یکی از مسئولین کفاف سالها زندگی یک خانواده رامی دهد…
چقدر زجرآور است وقتی حقوق یک مسئول مشکلات ۱۲ جوان را در رابطه با شغل و ازدواج رفع میکند…
جامعه ی ما نیازمند جوان هست اما شما را به مادرتان بانو فاطمه ی زهرا (س) برای ما کاری کنید مسئولین که چشم هایشان بسته است و توشه ی دنیوی جمع می کنند شما کاری کنید دلمان تنها بعد خدا و آقا امام زمان به شما قرص است.
ببخش آقا جان اگر خاطرتان رامکدر کردم.
سرزمین من سیستان
سیستانم،امروز چنان رو به زوال شده ایی که اگر اقدام عاجلی صورت نگیرد لاجرم باید نظاره گر شهر سوخته ایی دیگر بود.
ایرانم،چند صباحی است که انگار صدای تپش قلبت در سیستانت احساس نمی شود.
ایرانم،تو حداقل نیک میدانی که اگر سیستان وسیستانی نبود،زبان مادریت، پارسی نبود که به آن افتخار کنی.
ایرانم،تورا چه شده که رخ از سیستانت برگرفته ایی؟مگر برای مام وطن تفاوتی بین سرزمینهایش وجود دارد؟
ایرانم،تو اگر سیستانت را دوست نداری،سیستانیان با ذره ذره وجودشان به تو افتخار می کنند.
ایرانم،بلا تردید نمی پسندی که بگوییم که تو ما را فراموش کرده ایی پس ما چاره ایی نداریم جز آنکه به “سیستان بزرگ” سلام کرده و از تو خداحافظی نماییم.
جانمان فدای رهبر عزیزتر از جانمان ،انگار بعضی از مسولین به دردها و رنج های مردم عادت کرده اند اما دریغ از اقدام و عمل.