توسط : بگذریم که افزایش تکدی گری در میادین و چهار راه های شهر زابل این روزها به آرامی و در سکوت رسانه ها و البته بازهم تاکید می کنیم بی برنامه گی مسئولین امر در حال وسعت می باشد.
اما آنچه این روزها بیش از دیگر مسائل و مشکلاتی که این موضوع یعنی تکدی گری بوجود آورده است , سوء استفاده باندهای در حاشیه شهر از بی برنامه گی و عدم برخورد می باشد , که موجب شده , روزانه این باندها افراد را با خودروهای بخصوص در مکانهای مختلف شهر پراکنده کنند و عصر و شب نیز آنها را جمع آوری نمایند.
این افراد در میادین اصلی , مکانهای شلوغ مانند مطب پزشکان , درب داروخانه ها مستقر می شوند و به اشکال مختلف سعی در جلب توجه مردم رهگذر دارند.
سوال این است که چرا تکدی‌گری در این شهر کوچک به جای حذف شدن و برخورد با آن ، روز به روز در حال افزایش است؟ این پدیده در حالی رو به رشد است که علاوه براینکه نهادهای ذیربط نسبت به آن بی توجهی کرده‌اند و اقدام بخصوصی از سوی مسئولین در جهت جمع آوری متکدیان صورت نپذیرفته , مردم نیز در رشد این مقوله نقش بسزایی ایفاء کرده و با کمکهای که به این افراد انجام می دهند عملا کار آنها را تائید می کنند و سرانجام این شده است که شهر بیش از هر چیزی با حضور متکدیان در گوشه و کنار خیابان ها تزیین شده است و این واقعیتیست که قابل کتمان نیست.
مردم باید توجه داشته باشند که اگر تبریز به عنوان شهر بدون گدا در سطح ایران شناخته می‌شد به این دلیل است که مردم آنجا یاد گرفته‌اند که به هیچ فرد متکدی کمک نکنند.
آیا شرایط بد مالی عامل اصلی گسترش تکدی گری می باشد ؟
وضعیت بد مالی می تواند یکی از دلایل تکدی گری باشد , اما وقتی در زندگی برخی ازاین افراد مطالعه می کنیم متوجه می شویم که آنان تنها به دلیل نیاز به سمت این مقوله متمایل نشده اند و بسیاری از آنها گرفتار باندهای هستند که از آنان سوء استفاده می کنند و بسیاری دیگر نیز از دلسوزی مردم استفاده کرده و گاها دیده شده که برخی از آنها در شهر کوچکی همچون زابل بیش از یکصد هزارتومان در روز درآمد دارند که این مساله جای نگرانی دارد , طبیعت وجود گدا علاوه بر زشت کردن چهره شهر و به جا گذاشتن تاثیرات روحی و روانی بر افراد می تواند عامل مهمی در تن پروری و گرایش به بی علاقگی به کار و تلاش باشد
برنامه بلند مدتی برای رفع این معضل وجود دارد؟
از بین بردن ریشه های اصلی معضل تکدی گری نیازمند یک برنامه بلند مدت است و هیچ گاه نمی توان به موفقیت صد در صدی در این زمینه دست پیدا کرد. از این روست که در کنار این راهکار های بلند مدت غالبا دستورالعمل های فوری نیز تجویز می شود که می تواند تاثیرات قابل توجهی در کاهش معضل تکدی گری در سطح شهر ها داشته باشد. اما فرمانداری به عنوان راس هرم مدیریتی شهر با همکاری شهرداری , شورای شهر , کمیته امداد , بهزیستی و نیروی انتظامی در یک تشکیلات با برنامه می تواند دراین مورد موثر واقع شود.
به عنوان مثال شهرداری ها با همه امکانات بالقوه و بالفعلی که در اختیار دارند می توانند در جهت برچیدن تکدی گری و یا حداقل پراکنده کردن آنها سهم بزرگی داشته باشند.
از سوی دیگر برخورد قاطع با متکدیان حرفه ای و شیادانی که به یک نوع زندگی انگلی خو گرفته اند در این زمینه موثر است , که این مهم را باید نیروی انتظامی برعهده گیرد , بی شک اگر مدتی این افراد پراکنده شوند و مامورین نیروی انتظامی و شهرداری درمحل های شلوغ حضور پررنگی داشته باشند و با این مساله نیز برخورد نمایند , بی شک اجتماع این افراد بهم خواهد خورد و حداقل از گسترش آن جلوگیری خواهد کرد.
در وهله اول این افراد باید شناسایی و بنوعی دارای شناسنامه شوند و در مرحله دوم با مراجعه به اقوام و نزدیکانشان و با کمک جوانان فعال درحوزه های اجتماعی با یک برنامه ریزی مدون , همگام با نهادهای حمایتی در راستای کمک به نیازمندان واقعی گام مثبتی برداشت و شهر را برای درصدی هم که شده از این چهره زشت دور کرد.
وظیفه ما به عنوان یک شهروند بافرهنگ سیستانی چیست؟
شهروندان باید بدانند که کمک آنها به یک متکدی در حقیقت تشویق وی به ادامه تکدی گری و دور کردن هرچه بیشتر وی از اجتماع و یک زندگی سالم است , بنابراین باید احساسات خود را در برابر خواهش های ترحم انگیز کنترل کند.
باید مردم به این فرهنگ برسند که از کمک مستقیم به گدایان سطح شهر خودداری کنند و بر احساسات خود تسلط داشته باشند، این موضوع باعث می‌شود متکدیان سودجو نیز امیدی به گداپروری جامعه نداشته باشند.
