گندم پرس: به بهانه ی میلاد با سعادت پرچمدار نهضت کربلا و پرستار زخمهای جهان حضرت زینب کبری لازم دانستیم این روز را به همه ی خدمتگزاران عرصه ی سلامت کشور تبریک بگوییم.
هرکسی از پرستاری مفهومی دارد- یکی نگهدارنده بچه و یکی بعنوان مراقب سالمند و دیگری بعنوان فرشته نجات پرستار خودش هم نمی داند چه کاره است و چه کاره باید باشد.
پرستار یک کلیدی است که روزها هزاران بار گره های کور را باز می کند به عبارتی دیگر یک آچار فرانسه است و بجای هر کسی باید نقش آفرینی کند .او فاعل است و گاهی فعل می گردد آدم است و گاهی شیء می گردد.
گاهی ست و میکروست و گاهی سرنگ و سرسوزن وگاهی صندلی همراه بیمار و زمانی پایه سرم و درصورت ارتقاء ست بخیه و کتدان می گردد.و در زمان اورژانس قلبی عروقی صفحه دلش مانیتور می شودوجهت تعجیل درامور درمان باید دلش خون شود تا بتواند خون را در رگهای بیمار جاری گرداند.او گاهی سبک بال تر عمل می کند ، جریان اکسیژنی می شود تا بیماران را از خفگی نجات بخشد .
او از جسمش فاکتور گرفته و روحش سرشار از زخم های ریز و درشت شده است او در زمان نبودن یا دیر رسیدن دارو مجبور است نقش مسکن را نیز درست بازی کند او در آن واحد هم درد شده است و هم درمان او باید همیشه و همه جا و در همه حال باید جوابگوباشد پرستاری تنها حرفه ای است که بعد از گذشت این همه سال هنوز تعریف نشده باقی مانده است شاید او را تعریف نشده آفریده.
هر لحظه از زندگی یک پرستار پر از خطر است، به خصوص پرستارانی که در بخش های عفونی مشغول به کارند، یک اشتباه کوچک ممکن است به قیمت جانش تمام شود.
همه از پرستار توقع دارند، همه می خواهند او تحت هر شرایطی هویت فرشته سپیدپوش را حفظ کند، اما هیچ کس نمی خواهد باور کند که پرستارها فرشته نیستند، آدمند و همه نیازهای یک آدم زنده را دارند، شاید در قاموس حرفه پرستاری لبخند رضایت یک بیمار با ارزش ترین پاداشی باشد که به پرستار داده می شود، اما این پرستار نمی تواند لبخند با ارزش بیمارش را جایی خرج کند، نمی تواند با آن اجاره خانه اش را بپردازد و یا خرج تحصیل فرزندش را بدهد، این لبخند نمی تواند حافظ جان پرستار در برابر آلودگی های اطراف باشد، اما کسی نمی خواهد این موضوع را باور کرده و یا به آن توجه کند.
او تا حالا به جای همه چیز و همه کس نقش بازی کرده چه کسی حاضر است نقش او را برای لحضه ای بازی کند..
جواد قنبری
دبیرسرویس اقتصادی
روز پرستارو به تمام پرستارای عزیز تبریک می گم
خصوصا پرستارای بیمارستان امیر که واقعا شب و روز نمی شناسن و از جان و دل واسه مریضا مایه میزارن
کاش دکترام از پرستارا یاد می گرفتن
بازم عقده وحسادت