گندم پرس:شعری زیبا پس از معرفی زابل ازسوی سازمان بهداشت جهانی به عنوان آلوده ترین شهر جهان از شاعر سیستانی حسین شادمهر تقدیم میگردد.
زابل!!
امروز نوشتند که زابل…؛
آن مهد دلیران،
آن خطه که معروف به شیران و یلان است
قربانی شن‌های روان است.
آن شهر که در گردش دوران
نامش همه جا با شرف و غیرت و مردی
همراه شده، ورد زبان است
امروز نوشتند گرفتار بدان است!
آن مرز تمدن، خرد و شور و حماسه
آن قلهء تاریخ
امروز نوشتند که رنجور
از ناخرد بیخردان است!
آن مرز کهن را چه شد امروز؟
مردان سخن را چه شد امروز؟
زابل!
امروز دل مردم تو بس نگران است
امروز برایت لب خشکیدهء ما مرثیه‌خوان است
امروز که از شادی سورنا و دهل هم خبری نیست
بر دفتر ما مردم زابل
جز خشکی و بی‌حاصلی و دربدری نیست!
این جور زمان است؟
نه این جور زمان نیست.
شایستهء مان است؟
نه بی شک و گمان، نیست.
امروز اگر زابل ما
جان سوخته از درد و فغان است
امروز اگر نام بلندش
آمیخته با زخم زبان است
اینها همه از سستی دستان من و توست
سرسبزی و آوازهء زابل
محتاج نگاه همگان است
آیندهء زابل
وابستهء دست خودمان است
…
امروز نوشتند که زابل
آلوده‌ترین شهر جهان است!
((حسین شادمهر))
ممنون بسیار عالی بود
شاید غیرت سیستانی زنده شود
بله.به شکرانه سیلهای اخیر پشه ها در زابل زیاد شدند اما صد حیف که هیچ یک پشه غیرت نبود.
احسنت جناب شادمهر
ساده مفید و مختصر
گرفتار بدان است
از ناخرد بیخردان است
مردان سخن را چه شد امروز؟!!!!
از ترس جانشان گوشه خانه هایشان قایم شده و منزوی شده اند
دیگر مردی نمانده که بخواهد سخنی به میان بیارد….