در ماه های اخیر شاهد مشکلات متعددی در حوزه های مختلف از جمله سوخت و نان در منطقه می باشیم.
گندم خبر، صف های طولانی برای خرید نان، پرنمودن سیلندرهای گاز، جایگاه های سوخت ائم از بنزین و گازوئیل که باید ساعت ها از وقت روزانه خود را مردم به این صفوف اختصاص بدهند.
مشکلات فوق الذکر در شهرستان زابل بزرگتر و مردم بیشتر دچار مشقت می شوند.
باید دید علت این صف های طولانی در شهر زابل چیست!؟ و چرا در سال های قبل چنین نبوده است؟
این اتفاق را از چند منظر و فرضیه می توان بررسی کرد، که برای بررسی بهتر ابتدا علل شلوغ بودن صف های نان را یک به یک مطرح و بعد علل شلوغی صف های عرضه حامل های انرژی را بیان می نماییم.
۱- در خصوص صف های نانوایی ها خشکسالی های چندین ساله سیستان و افزایش قیمت نهاده های دامی و ارزان بودن قیمت نان که دامداران را بر آن می دارد برای تامین خوراک دام خود از نان های یارانه دار که با قیمت ۲۰۰۰ تومان در نانوایی های دولتی به فروش میرسد تامین نماید.
۲- دلیل بعدی صف های نان ارزش افزوده بسیار بالای حاصل از فروش آرد یارانه ای در بازار آزاد و قاچاق آن به آنسوی مرز می باشد.
۳- با توجه به گاز کشی نبودن و استفاده ی نانوایی ها از گازوئیل برای پخت نان و قیمت بالای گازوئیل در بازار آزاد برخی نانوایی ها با کاهش کیفیت نان سعی می کنند که با ایجاد نارضایتی در خریداران زمان پخت را کاهش داده و آرد و سوخت مازاد را بفروشند.
۴- عدم توازن بین نانوایی ها و تعداد افراد هرشهرستان که باعث می شود برخی مردم از دیگر شهرستان ها برای تامین نان خود به زابل مراجعه کنند.
علت صف های حامل انرژی همچون گاز مایع، گازوئیل و بنزین را نیز می توان به چند دلیل عنوان کرد.
۱- خرابی نازل های تحویل سوخت در جایگاه ها
۲- عدم ارسال به موقع و به مقدار نیازسوخت
۳- ارزش افزوده ی فروش سوخت در بازار آزاد
۴- کمبود عرضه جایگاه های بنزین و گازوئیل در برخی از شهرستان های حوزه سیستان
همچنین به دلایل فوق می توان یک دلیل مهم دیگر را نیز افزود، آن هم ناتوانی برخی فرمانداران شهرستان ها در مدیریت و تامین نیاز های ساکنان شهرستانی که سکان مدیریت آن در دستشان است.
جایگاه های عرضه بنزین و یا گازوئیل، شهرستان هیرمند ۲جایگاه (که یک جایگاه اصلی آن درون شهر دوستمحمد تنها دارای ۴ نازل تحویل بنزین می باشد) ، شهرستان زهک ۱ جایگاه، شهرستان هامون ۲ جایگاه و شهرستان نیمروز ۱ جایگاه است.
در خصوص تعداد نانوایی ها نیز به همین شکل که تعداد نانوایی ها با سکنه ی شهرستان همخوانی ندارد برای مثال در کل بخش قرقری شهرستان هیرمند تنها حدود ۳ الی ۴ نانوایی وجود دارد.
راجع به سیلندر های گاز مایع نیز به همین شکل اگر به آمارهای ورود گاز به جایگاه های توزیع در هر یک از شهرستان ها نگاهی بی اندازید متوجه خواهید شد که در اکثر روز های ماه هیچ ورودی گازی نداشته اند.
قطعا مردم این شهرستان ها ناگزیرند رنج و خطر مسیر و هزینه ی بالای تردد بین شهرستان خود و زابل را تحمل و مایحتاج خویش را از این شهرستان تامین نمایند.
این رویه هم ایجاد زحمت مضاعف برای ساکنان زابل می کند که به دلیل حضور ساکنان باقی شهرستان ها صف های طولانی تری را باید تحمل کنند و هم باعث ایجاد هزینه و خطر برای مراجعین به شهرستان می گردد.
متاسفاته برخی از فرمانداران در شهرستان های مذکور گویا توان و تجربه ی کافی برای مدیریت شهرستان خویش را ندارند و باید بار این نا بَلَدی را شهرستان های دیگر بر دوش بکشند.
تازه جالب آنجاست که برخی از آن ها در مصاحبه ها و فضای مجازی مدعی هستند که در شهرستانشان هیچ مشکلی برای تامین گاز، نان و یا بنزین وجود ندارد که البته صحیح هم میگویند چون مردم نیازشان را از شهرستان های دیگر تامین می کنند.
امید میرود استاندار جدید با بررسی کامل و جامع عملکرد های فرمانداران (البته نه آنچه که روابط عمومی هایشان در فضای مجازی نشان میدهند بلکه آن عملکردی واقعی که در کف جامعه وجود دارد )با تغییراتی زندگی های مردم را از این آشفتگی نجات دهد.
کاملا موافقم.دستمریزاد
درسته کو گوش شنوا که مردم سیستان را درک کنن و مشکلاتشان را حل کنن
روزی خواهد رسید که روستاها و این فامیل و ان فامیل را هم از شهر زابل جدا کنیم .
به کجا چنین شتابان!