تـجـویـز نـیـشـگـونـی درمـان آنـفـولانـزا

و اما سلام بر نیشگونی های همیشه همراه و نیشگون جوان که نقل می کند:

گرچه از شادی اینکه در جوانی به مقام نیشگونی در شهر گندم و گل گز رسیدم در پوست و پوسته ی نوظهور خود نمی گنجم اما این روزها اصلا حال خوشی ندارم و به دلیل بروز علائم سرما خوردگی و آنفولانزا تقریبا امید به زندگی را از دست داده ام ،قصد دارم برای درمان سرما خوردگی ، همچون بسیاری از مردم به مشهدو تهران بروم! ولی شدت تب و لرز مرا وادار می کند جان خود را کف دست گذاشته و به اورژانس شهر مراجعه کنم.
کفش همت پوشیدم و راه افتادم ، به مقصد که رسیدم در حوالی اورژانس و میدان مدورش هی دور خودم چرخیدم و چرخیدم تا جایی برای پارک خودرو بیابم که نیافتم!
من دور میدان و میدان دور من و سر مبارکم هم دور دنیا و دنیا دور سرم و آنفولانزای مرغی و خوکی و وحشی و اهلی دور اخبار سیستان و بلوچستان!

 بالاخره با دل ناراضی و از سر ناچاری به خاطر پارک دوبل اتوبوسهای مشهد و پارک سوبل سواری های ادیمی، خودروی ملی خود را که با وام 25 میلیونی و به تازگی خریده بودم در کوچه های تنگ و تاریک و پر از چاله چوله ی اطراف پارک کرده واز فرط تاریکی کوچه ها ، کور مال کورمال و با کمک نور ماه به سختی خود را به محل دریافت حق الویزیت رساندم و پس از پرداخت هزینه ی درمان و چند ساعت معطلی به دلیل ازدحام شدید بیماران ،از لابلای جمعیتی که در نبود جا برای نشستن به هم چسبیده بودند و هر لحظه امکان  داشت حادثه ای مشابه حادثه منا را رقم بزنند خود را به حکیم  باشی رساندم.
  همراه 5-6 بیمار دیگر توسط منشی حکیم باشی به سمت مطب هدایت شدم، هنوز دهان باز نکرده و درد خود را به عرض طبیب نرسانده بودم ،منشی حکیم باشی دفترچه نیشگونی ام را از لابلای دهها جلد دفترچه برداشت و با گذاشتن کاربن شروع کرد به نوشتن!! 

آنگونه که از شواهد و قراین و شنیده و دیده ها و ندیده ها بر می آمد بیماران همه دردشان یکی بود و درمانشان هم یکی!

پس از اینکه دفترچه توسط حکیم هم مهر و پاراف شد، من که دیگر نای راه رفتن هم نداشتم باتعظیمی عریض و طویل در قدرشناسی از این همه تبحر و غیب دانی برق آسا در چندثانیه، راه داروخانه را در پیش گرفتم.

چشم تان روز بد نبیند!
من و این حال خراب و آن صف طولانی مراجعه کنندگان که یادآور صف های طولانی سبد کالا دولت تدبیر و امید و کوپن های زمان جنگ بود!
شکر خدا! بعد از نیم ساعت معطلی موفق به لمس داروها شدم.
آن هم پس از پرداخت  وجه دارو که چیزی حدود 2 برابر قیمت درج شده روی جلد بود و دلیل افزایشش هم  افزایش قیمت دلار بود و به هیچ کس و هیچ چیز دیگر ربطی نداشت!!!
اما خدا درد را از تن تان دور دارد که بد بلایی ست و حتی باعث می شود نیشگون بدون اعتراض و ساکت و آرام به منزل برود و دم نزند.

 دیگر نای باز کردن پلاستیک داروها را هم نداشتم با اینحال برای فرار از درد،امیدوار، بسته را گشودم که  با صحنه ای جانکاه مواجه شدم!
داروهای یک بیمار قلبی را تحویلم داده بودند …

شما جای من چه می کردید؟! چاره ای بود جز دعای خیر برای متصدیان مسول و مسولان متصدی؟!

  من هم پس از این همه کش و واکش و رفت و آمد و هزینه و درد! و باز هم از سر درد، در حالیکه به کلی از زندگی نا امید شده بودم، به شلغم درمانی و طب سنتی روی آوردم و جایتان خالی !!!عجب چسبید!!