وقتی زخم به استخوان می رسد و مردم به جای اکسیژن، خاک بر ریه ها می ریزند و به جای آب،درد می نوشند و اندوه .
قلم شاعران نیز تغزل را از یاد می برد و در “سوگ سیستان” مرثیه می سراید.
شعر “در سوگ سیستان” به قلم شاعر پیشکسوت محمد علی شهرکی تقدیم به همراهان همیشه ی گندم پرس:
“درسوگ سیستان”
ثروت ازدولتیان است٬خدایامددی
سهمِ ماریگِ روان است٬خدایامددی
سیستان طعمه طوفان شدوویران گردید
کارماآه وفغان است٬خدایامددی
دفن شد٬بیشه شیران ودلیرانِ وطن
درخطرمُلکِ کیان است٬خدایامددی
مردُمانش همه آواره وسرگردانند
عمرشان روبه خزان است٬خدایامددی
ماکه عمریست گرفتارواسیرطوفان
دردمانسل جوان است٬خدایامددی
حاکمان راخبرازشدتِ ویرانی نیست
این به ماسخت گران است٬ خدایامددی
گاه گاهی سخن ازحالت بُحرانی هست
گرچه درحدبیان است٬خدایامددی
یارب ازغیب براین خلق طبیبی برسان
رازدرپرده نهان است٬خدایامددی
پرده بردارخدایاتوازاین سّرِنهان
برتواین رازعیان است٬خدایامددی
ماندیدیم دراین شهر٬یکی مردِعمل
عملش چون وچنان است٬خدایامددی
گاه دربین وزیران و وکیل مجلس
جنگِ لفظی به میان است٬ خدایامددی
بحثِ پیگیری “حقّابه”رَوَدتاکابُل
مشکل ازکابُلیان است٬خدایامددی
مگراین دولتِ تدبیرکندچاره کار
سخت٬برمجلسیان است٬خدایامددی
“شهرکی”گرنکنی بحث وشکایت کوتاه
حاصلش رنج وزیان است٬ خدایامددی
شهرکی
۹۵/۰۴/۲۵
داود مختاری
درود بر شما جناب شهرکی
perfect