شهر گُشت از توابع بخش مرکزی شهرستان سراوان ۶۵ کیلومتر تا شهر سراوان و ۹۵ کیلومتر تا شهر خاش و قرار داشتن در دشت وسیع و حاصلخیز گُشت و با داشتن دو رشته قنات پر آب از قدیم الایام از قطب های کشاورزی منطقه بوده و شغل و راه امرار معاش اکثر ساکنین این شهر از طریق کشاورزی بوده است.
گـنــدم خـبــر: اکنون با گذر زمان و بی توجهی و بی تفاوتی مسئولین می رود تا آینده ی این شهر با از بین رفتن کشاورزی، تولید و اشتغال بخش اعظمی از شهروندان این شهر آنهم در سال” اقتصاد مقاومتی، تولید و اشتغال” در هاله ای از ابهام قرار گیرد.
کشاورزی این شهر بعد از گذشت هزاران سال هنوز به صورت سنتی و خرده مالکی انجام می گیرد و به خواست و مطالبه ی دیرین مردم و کشاورزان این شهر مبنی بر حمایت و توجه مسئولین از آنان برای گذر از کشاورزی سنتی به مکانیزه و نوین با مرمت و بازسازی قنوات آسیب دیده در زلزله سال ۹۲ به عنوان کانون زلزله ی ۸ ریشتری، کانال کشی دو قنات این شهر و جلوگیری از هدر رفت آب، احداث راه دسترسی به مزارع بالا دست و انتقال آب به اراضی پایین دست و دشت وسیع و حاصلخیز و توزیع زمین کافی بین کشاورزان برای افزایش سطح زیر کشت، تولید و اشتغال نیروی بیکار؛ متاسفانه اصلاً توجهی نگردیده است.
اما مهمتر از آن، از بین رفتن ۱۳۱۴ نفر درخت نخل بارور از نخلستان گُشت که مایه ی امید خیلی از کشاورزان بودند، در آتش سوزی های سه سال گذشته ،ضربه ی سنگین و مهلکی به پیکره ی در حال احتضار کشاورزی گشت بود که مسئولین محترم علیرغم بازدید و وعده های مکرر به سادگی از این موضوع گذشتند و حتی یک ریال کمک و مساعدت به کشاورزان نگردید.
حال از مسئولین محترم باید پرسید اقدامات انجام شده ی آنان در چهار سال گذشته علیرغم پیگیری های مکرر از طریق شورای اسلامی شهر و نمایندگان کشاورزان در قبال کشاورزی شهر گُشت چه بوده است؟
مدیریت بحران شهرستان و استان چه اقدامی برای جبران ضرر و زیان گسترده به کشاورزان با از بین رفتن کشاورزی و نخلستان و مرمت و بازسازی قنوات آسیب دیده در زلزله ی سال ۹۲ انجام داده است؟
با احترام جمعی از کشاورزان شهر گُشت
