گندم خبر, سیستان و بلوچستان گویا فرزند ناخواسته ایران اسلامی است که پس از نزدیک به چهل سال از گذشت عمر انقلاب هنوز هم دچار محرومیت و کمبودهای چشمگیر می باشد.
به هر شهر و روستایی از این استان پهناور که مراجعه کنید ، با مجموعه ای از کمبود ها و معضلات مواجه خواهید بود .
اما سوال اینجاست که آیا واقعا مسئولان طراز اول کشور توجهی به این استان ندارند؟
حلقه مفقوده که باعث این عقب ماندگی ها میباشد چیست ?
سوال این است که اگر مسئولان نظام به استان سیستان و بلوچستان بی توجه اند و بودجه مورد نیاز تخصیص داده نمیشود چه دلیلی دارد که مسئولان بومی و غیر بومی در این استان با چنگ و دندان میز و صندلی ریاست را حفظ نمایند؟
مسئولانی که مدعی هستند که گاها بودجه تامین هزینه های جاری همچون خرید قند، چای و پول بنزین را ندارند اما باز هم کماکان تلاش دارند که بر مسند ریاست باقی بمانند.
آیا اینقدر حب خدمت به مردم در وجودشان موج میزند که با تمام کمبود هایی که خودمیگویند، حضور دارند و تحمل میکنند و یا موضوع دیگری در میان است?
عده ای دیگر از مسئولان نیز در این میان هستند که فقط دائم در انظارعمومی و جلسات در حال گلایه و اعتراض به کار دیگر مسئولانند، و این ها فقط در سخن می ماند و هیچ عملی که بر تغییر رویه فرد مورد اعتراض تاثیر گذار باشد انجام نمیشود، اینجاست که شعر:
واعظان کین جلوه در محراب و منبر می کنند
چون به خلوت میروند آن کاردیگر می کنند
به ذهن میرسد که نکند این حرف ها فقط برای ظاهر سازی است و بس…
پس تکلیف این مردم مظلوم چیست؟
چه کسی دادرس و فریاد رس این مرزنشینان فراموش شده است؟
ممکن است این یادداشت به مذاق برخی خوش نیاید اما واقعیت این روزهای استان این است که دولتی و حکومتی هیچ یک غم مردم ندارند، که اگر جزاین بود بعد از ۴۰ سال حداقل درصدی از محرمیت ها کم میگردید نه اینکه در بعضی مناطق چندین برابر شده است.
و در آخر باید گفت:
گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من آنچه البته به جائی نرسد فریاد است .
سیدمحمدکاظم حسینی طباطبائی
مدیرمسئول پایگاه خبری تحلیلی گندم خبر(پرس)
سلام
احسنت به نگارش شما
فرزند خوانده
خسته نباشید
سلام
احسنت به نگارش شما
فرزند خوانده
خسته نباشید
درود برشما جناب طبا طبایی عزیز مسولین خواب زمستانی هستند